Wszechstronny konkurs konia wierzchowego (WKKW)

Wszechstronny Konkurs Konia Wierzchowego (w skrócie WKKW) to olimpijska dyscyplina jeździecka. W trakcie trwania konkurencji, często w ciągu kilku dni, jeździec i koń są poddawani trzem próbom: ujeżdżeniowej, terenowej i skokowej. Pomiędzy kolejnymi próbami konie poddawane są badaniom weterynaryjnym, aby nie dopuścić do startu koni z kontuzjami czy problemami związanymi z poprzednimi próbami.
Konkurs ten doskonale pokazuje szybkość, wytrzymałość, skoczność konia oraz umiejętności jeźdźca, które, aby podołać wszystkim próbom, muszą być na pewnym, wyższym poziomie.

 Zdjęcie: http://www.fei.org/

Ta dyscyplina wywodzi się z tradycji wojskowych. Pierwszy konkurs WKKW odbył się w 1902 roku w Paryżu. Dziesięć lat później, w 1912 roku, Wszechstronny Konkurs Konia Wierzchowego po raz pierwszy zagościł na Olimpiadzie w Sztokholmie. Na początku startować mogli tylko oficerowie wojskowi w czynnej służbie, do 1924. Dopiero w 1956 roku do startów zostali dopuszczeni cywilni zawodnicy, jednak tylko mężczyźni. Kobiety mogą brać udział w WKKW od 1964 roku.

Próba ujeżdżenia

Rozgrywana jest na dużym czworoboku. Konkurs ujeżdżenia w czasie WKKW jest nieco prostszy niż zwykłe zawody w tej dyscyplinie. Ta próba odbywa się jako pierwsza. Zawodnik ma do wykonania konkretny program, jak w zwykłym konkursie ujeżdżenia. Podczas trwania przejazdu koń powinien być rozluźniony i dobrze reagować na sygnały jeźdźca. Nie powinien wykazywać oznak stresu czy niepokoju. Sygnały, jakie jeździec kieruje do wierzchowca powinny być dyskretne, jego dosiad i sylwetka jak najlepsze. Cały przejazd powinien być spokojny, zgrany. 

Próba jest oceniana przez sędziów, za każdą figurę wykonaną przez parę koń-jeździec na czworoboku, przyznają od 1 do 10 punktów. Oprócz konkretnych elementów zwracają uwagę na jakość chodów konia, posłuszeństwo zwierzęcia, dosiad oraz postawę jeźdźca, działanie pomocy. Otrzymany wynik procentowy jest następnie przeliczany na punkty karne, potrzebne do końcowego wyłonienia zwycięzcy. 

 fot. http://www.prw.pl/

Próba terenowa

Ta część konkursu polega na pokonywaniu specjalnie przygotowanego toru złożonego z przeszkód stałych (nieprzestawialnych), masywnych. Tor crossowy często zajmuje niezwykle dużą powierzchnię. Często wykorzystuje też naturalne ukształtowanie terenu: rowy, wzniesienia, powalone drzewa i tym podobne. Przeszkody terenowe często składają się właśnie z naturalnych elementów, jak pień drzewa, jednak nie tylko; mogą być zbudowane przez człowieka, jednak znacznie różnią się od przeszkód w klasycznych konkursach skoków. Mogą być pojedyncze, mogą stanowić bardziej złożone kombinacje, ale mogą mieć też alternatywną opcję - łatwiejsza pochłonie więcej czasu, ale trudniejsza wymaga lepszego zgrania z koniem. Ale o przeszkodach krosowych kiedy indziej.

Podczas próby terenowej mierzony jest czas przejazdu, a więc prędkość ma znaczenie. Przekroczenie normy to kara 0,4 punktu karnego za każdą rozpoczętą, dodatkową sekundę. Jednak zawodnik powinien myśleć również o jak najbezpieczniejszym pokonaniu trasy, ponieważ odmowy są karane punktami karnymi (pierwsza odmowa - 20 punktów, druga - 40, a trzecia powoduje eliminację). Należy też mieć na uwadze, że upadek konia/jeźdźca przy stałych, masywnych przeszkodach jest niezwykle niebezpieczny... i powoduje eliminację.

fot. http://www.pzj.pl/

Próba skokowa

Podczas tego etapu konkursu zawodnicy pokonują parkur złożony z przeszkód takich, jakie możemy spotkać w tradycyjnych konkursach skoków. Ich wysokość i trudność zależy od klasy zawodów. Tutaj również błędy są karane punktami karnymi. Zrzutka kosztuje 4 punkty, pierwsze nieposłuszeństwo również 4 punkty, zaś drugie nieposłuszeństwo czy upadek podczas przejazdu powodują eliminację. Przekroczenie normy czasu powoduje karę 1 punktu karnego za każdą sekundę. 

 

fot. https://zabookuj.eu/pl/

Punkty karne zdobyte we wszystkich próbach są sumowane, a zwycięzcą zawodów jest ten, kto w sumie ma ich najmniej.

Najwyższe rangą zawody w WKKW to Igrzyska Olimpijskie. Odbywają się co 4 lata oraz mają poziom czterech gwiazdek. Po nich następują: Mistrzostwa Świata, Puchar Świata, Igrzyska Kontynentalne, Mistrzostwa Kontynentu, Puchar Kontynentu, Mistrzostwa Regionalne.

W naszym kraju hierarchia konkursów przedstawia się następująco: Mistrzostwa Polski, Puchar Polski, Zawody Krajowe, Mistrzostwa Polski Młodych Koni.

Klasy WKKW w Polsce:

LL - najprostsza, wprowadzająca parę koń-jeździec w konkursy WKKW

L - trudniejsza od LL, choć dalej "lekka"

P - pośrednia pomiędzy początkowymi startami a prawdziwą karierą w WKKW

Jedna gwiazdka - wprowadzają parę koń-jeździec w tajniki konkursu na poziomie międzynarodowym

Dwie gwiazdki - bardziej wymagająca od jednogwiazdkowej

Trzy gwiazdki - poziom, który pozwala zawodnikowi zakwalifikować się do Mistrzostw Europy, Mistrzostw Świata czy Igrzysk Olimpijskich.

Większość informacji zaczerpnięta z niezawodnych książek oraz http://www.pzj.pl/, ponieważ nie mam doświadczenia z tą dyscypliną... nie licząc oglądania takiego widowiska :)